mastaba

mastaba

[arab.],

w starożytnym Egipcie typ monumentalnego grobowca w kształcie nisko ściętego ostrosłupa na planie prostokąta.

mastaba składa się z części nadziemnej (z cegły suszonej lub kamienia) połączonej pionowym szybem z podziemną komorą grobową, miejscem właściwego pochówku; w części nadziemnej mieściły się kaplice, w niszy kamienna płyta z wyobrażeniem drzwi, tzw. ślepe wrota, nad którymi znajdowała się stela z wyobrażeniem zmarłego; większe mastaby mieściły serdab — odizolowane pomieszczenie z posągiem zmarłego; po ustaleniu się formy piramidy jako grobowca królewskiego mastaba stała się typowym grobowcem dostojników egipskich w okresie III–VI dynastii.