magnetyt
 
Encyklopedia PWN
magnetyt
[gr.],
minerał z grupy spineli, tlenek żelaza Fe3O4;
niekiedy zawiera domieszki TiO2 (tytanomagnetyt), Cr2O3 (m. chromowy) i in.; krystalizuje w układzie regularnym; żelazistoczarny, silnie magnet.; występuje w skałach magmowych i metamorficznych oraz w utworach kontaktowo-metasomatycznych i hydrotermalnych; odporny na wietrzenie, nagromadza się w niektórych piaskach (piaski magnetytowe). Gł. złoża: Szwecja (Kiruna), Rosja (Ural — góra Magnitnaja, Kurska Anomalia Magnet.), Ukraina (Krzyworoskie Zagłębie Rud Żelaza), USA (okolice Jez. Górnego) i in. kraje. W Polsce od wczesnego średniowiecza (do 1962) był eksploatowany w Kowarach na Dolnym Śląsku. Najbogatsza ruda żelaza; dawniej ceniony jako kamień ozdobny (amulety) i środek leczniczy.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia