łyszczec, gipsówka, Gypsophila,
rodzaj z rodziny goździkowatych;
łyszczec
Encyklopedia PWN
100 gat. roślin jednorocznych lub bylin; liście wąskie, siedzące, ułożone naprzeciwlegle, pokryte woskiem; kwiaty drobne, wonne, zebrane zwykle w wiechę. W Polsce, na niżu i w górach rośną 3 gat., gł. łyszczec wiechowaty, G. paniculata, zw. też gipsówką lub waplinkiem, silnie rozgałęziona bylina do 80 cm wys., o liściach lancetowatych, kwiatach białych lub różowych; pochodzi ze stepów wschodniej Europy i Syberii; w Polsce rośnie na piaskach, gł. na terenach wschodnich; jest również uprawiany — dla korzeni, z których otrzymuje się substancje pieniące (saponiny) używane do prania, w produkcji płynów do gaśnic oraz w weterynarii jako środek przeczyszczający; uprawia się go też na kwiat cięty (na wiązanki).
