łuskowce
 
Encyklopedia PWN
łuskowce, pangoliny, Pholidota,
rząd ssaków łożyskowych; współcześnie występują w międzyzwrotnikowych i podzwrotnikowych obszarach Starego Świata, znane z Europy od środkowego eocenu do plejstocenu, z Ameryki Północnej z wczesnego oligocenu, z Afryki od środkowego oligocenu do dziś i w Azji od środkowego miocenu do dziś.
Obejmuje 1 rodzinę Manidae z 7 gat.; budowa mocna, ogon długi; ciało okryte dużymi, rogowymi łuskami, strona brzuszna owłosiona; brak zębów, język bardzo długi i lepki, pomocny w zbieraniu mrówek i termitów (gł. pożywienie łuskowców), potężne pazury; stepy i puszcze Afryki i południowej Azji; do łuskowców należy m.in. łuskowiec długoogonowy, Manis tetradactyla, lasy Afryki (dł. ciała wraz z ogonem do ok. 1 m), i pangolin olbrzymi, M. gigantea, stepy Afryki (dł. 1,7 m).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia