lukrecja gładka
 
Encyklopedia PWN
lukrecja gładka, Glycyrrhiza glabra,
gatunek byliny z rodziny bobowatych (motylkowatych), pochodzący ze śródziemnomor. rejonu Europy i Azji Środkowej, uprawiany w południowej Europie (gł. we Włoszech i w Hiszpanii) i Azji;
rośnie dziko na obszarach śródziemnomor., także uprawiana (gł. Włochy i Hiszpania); wysokość do 2 m, liście nieparzystopierzaste; kwiaty biało-fioletowe; roślina leczn. i przem.; korzeń (zawiera 5–14% słodkiej substancji, zw. gliceryzyną) używany po wysuszeniu (także jego wyciąg) jako środek wykrztuśny i przeczyszczający, a także w cukiernictwie, piwowarstwie i w przemyśle tytoniowym.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia