lufa

lufa

[niem.],

część broni palnej, w której pocisk nabywa prędkości w określonym kierunku;

umożliwia nadanie pociskowi odpowiedniego kierunku lotu i prędkości początkowej; część prowadząca może być wewnątrz gładka (w większości moździerzy, dział bezodrzutowych, broni myśliwskiej, wyrzutni rakietowych) lub gwintowana (w l. gwintowanych) — nadająca pociskom dodatkowo ruch obrotowy (w broni strzeleckiej, armatach, haubicach); wykonywana ze stali wysokiej jakości bądź kompozytów; wielkościami charakteryzującymi l. są jej kaliber i długość (wyrażana często w kalibrach).