lont
przewód służący do inicjowania wybuchu na odległość;
[niem.],
lont
Encyklopedia PWN
zwykle jest to rdzeń z materiału wybuchowego w otoczce z oplotów nicianych (np. bawełnianych, jutowych, konopnych) powleczonych warstwą impregnującą i izolującą (np. smołą, asfaltem, gutaperką, żywicą syntet.) lub w otoczce metalowej. Lont prochowy, lont wolnopalny, lont Bickforda — rdzeń z prochu czarnego; szybkość palenia ok. 1 cm/s; zapalany płomieniem; stosowany w robotach minerskich i, coraz rzadziej, w górnictwie. Lont detonujący — rdzeń z materiału wybuchowego kruszącego (gł. pentryt); szybkość detonacji 5–7 tys. m/s; może jednocześnie zainicjować kilka wybuchów ładunków oddalonych od siebie; stosowany do celów wojsk. i w górnictwie.
