lodowa góra

lodowa góra,

hydrol. pływająca po morzu lub oceanie bryła lodu, odłamana od czoła lądolodu, lodowca szelfowego lub lodowca uchodzącego do morza (proces ten jest nazywany „cieleniem się” lodowca);

długość góry lodowej (największe u wybrzeży Antarktydy) dochodzi do 150 km, a wysokość do 150 m; ponad powierzchnię wody wystaje tylko ok. 1/9 część ich masy; góry lodowe przenoszone przez prądy morskie mogą przemieszczać się na znaczne odległości zagrażając żegludze; były przyczyną licznych katastrof, m.in. zderzenie z górą lodową było powodem zatonięcia 1912 statku pasażerskiego Titanic.