lipa, lud. nazwa lipina, Tilia,
rodzaj roślin okrytozalążkowych drzewiastych z rodziny lipowatych;
lipa
Encyklopedia PWN
ok. 30 gat. drzew występujących na całej półkuli północnej, często jako gat. lasotwórcze; liście sercowate — piłkowane; kwiaty żółtawe lub białawe, wonne, zebrane w kwiatostany zrośnięte z języczkowatą podsadką; owoc — orzeszek; w Polsce rosną dziko 2 gat.: lipa drobnolistna, T. cordata, pospolita w lasach liściastych na całym niżu i w niższych strefach górskich; lipa szerokolistna, T. platyphyllos, o liściach większych, miękko owłosionych; rośnie w lasach i zaroślach południowej części Polski nizinnej i na Podkarpaciu. W uprawie często w parkach, przy drogach i jako drzewo uliczne lipa srebrzysta, zw. też węgierską, T. tomentosa, o dużych, pod spodem srebrzystobiałych liściach, lipa amerykańska, T. americana, o liściach do 20 cm dł., lipa krymska, T. x euchlora, mieszaniec o błyszczących, ciemnozielonych liściach. Drewno lipy jest miękkie i lekkie, żółtobiałe, często stosowane w snycerstwie, do wyrobu przyborów rysunkowych, instrumentów muz., mebli, beczek itp.; z łyka wyplata się maty i łubianki, kwiaty są ważnym surowcem farm.; liczne gatunki lipy są cennymi roślinami miododajnymi.
