laterytowe gleby
 
Encyklopedia PWN
laterytowe gleby,
zbiorowa nazwa grupy gleb różnych typów, występujących w wilgotnej strefie pasa międzyzwrotnikowego (tropikalne gleby), mających w profilu glebowym poziom laterytowy (lateryt);
poziom ten, bogaty w związki żelaza, jest wyjątkowo zwięzły, a czasami tworzy skamieniałą skorupę, pogarsza właściwości fizyczne gleb laterytowych; wspólną cechą gleb laterytowych jest głębokie zwietrzenie chemiczne minerałów, zubożenie warstw wierzchnich wskutek intensywnego wymywania składników, znaczne zakwaszenie i zwykle mała zawartość próchnicy; mimo to są znaczną rezerwą gleb świata, przydatnych pod uprawę trzciny cukrowej, herbaty, ryżu, roślin cytrusowych, ananasów; znaczną powierzchnię zajmują w Azji, Ameryce Południowej i Afryce.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia