kryształy optycznie czynne

kryształy optycznie czynne,

kryształy skręcające płaszczyznę polaryzacji światła spolaryzowanego liniowo.

Płaszczyzna polaryzacji światła wychodzącego z k.o.cz. tworzy pewien kąt z płaszczyzną polaryzacji światła padającego na kryształ, przy czym kąt ten (kąt skręcenia płaszczyzny polaryzacji) zależy od rodzaju kryształu i jest wprost proporcjonalny do jego grubości i odwrotnie proporcjonalny do długości fali światła padającego. Skręceniem właściwym nazywa się kąt skręcenia dla określonej długości fali światła przy grubości kryształu 1 mm.

K.o.c. należące do układu regularnego (krystalograficzne układy) skręcają płaszczyznę polaryzacji światła niezależnie od kierunku przechodzenia światła przez kryształ, k.o.c. należące do pozostałych układów — tylko przy przechodzeniu światła w kierunkach osi opt. (oś optyczna kryształu) i w kierunkach nieznacznie od nich odchylonych. Kryształy należące do różnych odmian enancjomorficznych (enancjomorfizm) skręcają płaszczyznę polaryzacji w kierunkach przeciwnych. Optyczna czynność kryształów jest powodowana ich strukturą; płaszczyznę polaryzacji skręcają kryształy należące do 18 klas krystalograficznych; zjawisko to wykazują m.in.: kwarc α, cynober, NaClO₃, sacharoza, sól Seignette’a, kwas winowy.