kronsztadzkie powstanie

kronsztadzkie powstanie 1921,

antybolszewicki bunt części garnizonu twierdzy Kronsztad i załóg jednostek Floty Bałtyckiej 28 II–18 III 1921;

kierowane przez Komitet Rewolucyjny (przewodniczący S. Petryczenko) socjalistów-rewolucjonistów, anarchistów i mienszewików; skierowane przeciwko bolszewikom, „czerwonemu terrorowi”, zaniedbaniom we flocie i polityce komunizmu wojennego; stłumione przez oddziały wojskowe (m.in. 7. armia, bolszewicy-ochotnicy, strzelcy łotewscy, oddziały chińskie) pod dowództwiem M. Tuchaczewskiego, które zdołały przejść po lodzie i szturmem zdobyć forty i wyspę Kotlin; z pogromu uszło do Finlandii ok. 8 tysięcy powstańców.