kompetencja językowa,
zdolność do odpowiedniego (stosownego) zachowania się językowego, komunikacyjnego czy ogólnie kulturowego.
kompetencja językowa
Encyklopedia PWN
Pozwala z jednej strony na tworzenie i produkowanie, a z drugiej — na odbieranie i rozumienie nieskończonej liczby zdań języka, który dana osoba opanowała; kompetencja językowa odnosi się do jednostki, podczas gdy język jest rozumiany jako twór społ.; termin kompetencja językowa został wprowadzony przez językoznawcę N. Chomsky’ego w jego teorii gramatyki generatywno-transformacyjnej; podkreśla on wrodzony, uniwersalny charakter kompetencji językowej, co pozwala na przyswojenie sobie przez każde dziecko ludzkie dowolnego języka, używanego w jego społ. otoczeniu; wraz z kompetencją komunik. (zdolnością posługiwania się językiem odpowiednio do sytuacji i kontekstu społ.) kompetencja językowa tworzy wiedzę językową człowieka.
