karakuł,
rasa owiec tłustoogoniastych, wytworzona w VIII w. na terenach pustyń Kara-kum i Kyzył-kum (w zachodnim Turkiestanie) z prymitywnych owiec smuszkowych z północnej Azji i Azji Mniejszej;
karakuł
Encyklopedia PWN
masa maciorek 45–50 kg, tryków 60–70 kg; tułów głęboki, karpiowaty, nogi mocne, głowa wydłużona, garbonosa, uszy duże, obwisłe; tryki zwykle (70–80%) rogate, maciorki bezrogie; ogon szeroki, długi, zakończony esowato, otłuszczony; jagnięta rodzą się z okrywą włosową układającą się w charakterystyczne loki, utrzymujące się 3–5 dni; ich skóry są wysoko cenione (smuszka); maciorki w okresie laktacji dają 80–100 kg mleka (ok. 8% tłuszczu), które przerabia się gł. na bryndzę; wełna (rocznie ok. 3 kg od maciorek, ok. 4 kg od tryków) mieszana, typu dywanowego; oprócz czarnych karakułów (typ arabi), które w wieku 1–1,5 roku siwieją, występują brązowe (kombar) i siwe (sziras); karakuły są hodowane gł. w Uzbekistanie i Turkmenistanie, także w Afganistanie, Iranie; do Polski sprowadzono 1908 tryki; są używane do krzyżowania z caklami.
