kameduli, Zakon Eremitów Kamedulskich Kongregacji Góry Koronnej, Congregatio Eremitarum Camaldulensium Montis Coronae (EC),
zakon katol. ściśle kontemplacyjny, zał. 1012 w Campo Maldoli (ob. Camaldoli) k. Rawenny przez św. Romualda;
kameduli
Encyklopedia PWN
zatwierdzony 1072 przez papieża Aleksandra II, nazwa od gł. eremu w Camaldoli (Włochy); bardzo surowa reguła, oparta na benedyktyńskiej, zakłada życie pustelnicze, w odosobnieniu od świata zewn.; zakonnicy mieszkali w osobnych domkach-eremach; od barwy habitu nazywani białymi mnichami (część ich pol. klasztorów zw. Bielanami); XV/XVI w. podział kamedułów na kilka kongregacji; do Rzeczypospolitej sprowadzeni 1605 przez M. Wolskiego mnisi z kongregacji Monte Corona; najważniejsze pol.-litew. eremy: Bielany k. Krakowa, Bielany k. Warszawy, Rytwiany, Pożajście, Wigry — gdzie są zachowane bardzo cenne zabytki barok. architektury sakralnej; w XIX w. kasata większości klasztorów pol.; od XI w. istnieje żeńska gałąź zakonu — kamedułki, w Polsce od 1948 (Złoczew).
