insulina
 
Encyklopedia PWN
insulina
[wł. < łac.],
hormon wytwarzany przez komórki β wysp Langerhansa w trzustce z syntetyzowanej tam proinsuliny po odłączeniu tzw. łańcucha C;
hormon o masie cząsteczkowej 6 kDa, składa się z 2 łańcuchów polipeptydowych: A (21 aminokwasów) i B (30 aminokwasów), połączonych mostkami disiarczkowymi; insulina reguluje w organizmie szybkość zużywania glukozy przez tkanki (umożliwia magazynowanie glikogenu w wątrobie i mięśniach), bierze udział w przetwarzaniu węglowodanów w tłuszcze, wzmaga syntezę białka przez przyspieszanie dostarczania aminokwasów; brak lub niedobór insuliny prowadzi do zwiększenia się we krwi poziomu glukozy, która następnie przechodzi do moczu (cukrzyca). Wyodrębnienie insuliny 1922 z wyciągu trzustkowego (A.G. Banting, Ch.H. Best, J.B. Collip, J.J.R. Macleod) spowodowało przełom w leczeniu cukrzycy; insulina jest do dziś niezastąpionym lekiem w niektórych postaciach tej choroby (insulinoterapia); budowę cząsteczki insuliny ustalił 1954 F. Sanger, syntezę przeprowadzili 1965 uczeni chiń. (Du Yuzang i in.) i zachodnioniem. (H. Zahn i in.); insulina do niedawna była otrzymywana na skalę przem. z trzustek zwierzęcych (wołowych i wieprzowych); obecnie zwykle stosuje się insulinę ludzką otrzymywaną technikami inżynierii genetycznej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia