gulden
[niem., ‘złoty’]:
gulden
Encyklopedia PWN
1) niem. Goldgulden, złota moneta niemiecka z XIV–XVII w., początkowo naśladująca florencki złoty floren, na ogół o niższej wartości (gulden reński), w 1. połowie XVI w. bita również na Śląsku, a 1499–1632 — na Pomorzu;
2) srebrna moneta niemiecka, pierwotnie odpowiadająca wartością złotemu dukatowi, bita od końca XV w.; XVII–XIX w. o wartości 2/3 lub 1/2 talara, w Austrii zwana florenem lub ryńskim, 1 gulden = 60 krajcarów;
3) floren, złoty austriacki, jednostka monetarna Austrii 1857–92, równa 100 nowym krajcarom (centom);
4) srebrna moneta Niderlandów, bita od 1544, wartości obrachunkowego funta lub 20 stuiverów; od 1816 jednostka monetarna Holandii (gulden = 100 centów);
5) gulden gdański, moneta srebrna bita 1760–63, równa 30 groszom polskim w srebrze lub 2 złotym polskim w miedzi, lub 1/2 guldena saskiego; 1808–14 jednostka monetarna Wolnego Miasta Gdańska, równa 1/4 talara pruskiego (= 30 groszy lub 90 szelągów); 1923–39 jednostka monetarna Wolnego Miasta Gdańska (= 100 fenigów), równa 1/25 funta szterlinga, od 1935 równa 1 złotemu.
