grzejnik

grzejnik,

urządzenie przekazujące otoczeniu ciepło powstające na miejscu, w wyniku przetwarzania innych rodzajów energii (grzejnictwo elektryczne, g. gazowe, naftowe, spirytusowe) lub doprowadzone z zewnątrz (np. z ciepłowni) za pomocą nośników ciepła, np. gorącej wody, pary wodnej, powietrza;

grzejniki stosuje się do nagrzewania ciał stałych lub ciekłych (np. piece przem., bojlery, kuchenki), także do ogrzewania powietrza w pomieszczeniach (np. kaloryfery, ściany grzejne). Grzejnik elektryczny — zależnie od sposobu wytwarzania i przenoszenia ciepła rozróżnia się grzejniki: rezystancyjne (wykorzystujące ciepło wydzielane w rezystorze grzejnym włączonym w obwód prądu elektr. — zjawisko Joule’a–Lenza), elektrodowe (zjawisko Joule’a w cieczy zawartej między elektrodami przyłączonymi do źródła energii elektr.), łukowe (ciepło wydzielane w łuku elektr.), indukcyjne (wydzielanie ciepła spowodowane prądem elektr. wywołanym zjawiskiem indukcji elektromagnetycznej), pojemnościowe (przesunięcie ładunków elektr. pod wpływem pola elektr. wielkiej częst.), promiennikowe (pochłanianie promieniowania temperaturowego wysyłanego przez promiennik grzejny), elektronowe (bombardowanie wsadu elektronami), plazmowe (ciepło powstające w plazmie). Z uwagi na budowę grzejniki elektryczne dzieli się na piece (grzejniki elektryczne mające komorę grzejną) — muflowe, tyglowe, wannowe, tunelowe, karuzelowe, suszarki itp., oraz nagrzewnice (grzejniki bez komory grzejnej) — bramowe, pierścieniowe, płytowe, elektrolityczne, kąpielowe, grzałki nurkowe itp.