gryka, Fagopyrum,
rodzaj z rodziny rdestowatych (Polygonaceae);
gryka
Encyklopedia PWN
3 gat. roślin jednorocznych lub bylin, pochodzących ze środkowej i wschodniej Azji; liście sercowatostrzałkowate; kwiaty drobne, w groniastym kwiatostanie; owoc drobny, brunatny, trójgraniasty orzeszek, zw. ziarnem; jednoroczną rośliną zbożową jest gryka zwyczajna, gryka siewna, hreczka, F. sagittatum, zw. niekiedy poganką, o łodydze rozgałęzionej (wysokość do 1 m) i liściach czerwonawo zabarwionych; kwiaty białe, różowe lub czerwone, wonne; nasiona (zawierają oprócz skrobi ok. 12% białka, 2,6% tłuszczu, wit. B1) są przerabiane na kaszę (gryczana, krak.); cenna roślina miododajna i pastewna (słoma, plewy), wyzyskiwana też w farmacji (w liściach — rutyna); plon zielonej masy wynosi ponad 10 t z ha, nasion 0,9–1,5 t z ha; niekiedy bywa uprawiana gryka tatarka, F. tataricum, nieco niższa od gryka zwyczajnej, rosnąca w Polsce jako chwast w gryce zwyczajnej.
