granica państwa,
powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną wyznaczoną na powierzchni ziemi, oddzielająca terytorium jednego państwa od innych państw lub od obszarów nie podlegających niczyjej suwerenności (np. morza pełnego);
granica państwa
Encyklopedia PWN
granica państwa rozdziela zarówno część powierzchni kuli ziemskiej (w tym sensie mówimy o linii granicznej), jak i pewną przestrzeń powietrzną oraz wnętrze ziemi. W zależności od charakteru linii granicznej rozróżnia się granice lądowe i wodne, naturalne i sztuczne. Granicę państwa ustala z reguły umowa międzynar., później następuje delimitacja i demarkacja; granicę mor. stanowi granica zewn. morza terytorialnego. Granice Polski zostały ustalone przez międzynar. umowy wielostronne: jałtańską (11 II 1945), poczdamską (2 VIII 1945), oraz dwustronne: pol.-sowiecka (16 VIII 1945, 15 II 1951 i 5 III 1957), pol.-niem. (umowy z NRD 6 VII 1950 i 27 I 1951, umowa z RFN 7 XII 1970 oraz traktat o potwierdzeniu istniejącej granicy 14 XI 1990, zawarty po zjednoczeniu Niemiec); pol.-czeska i pol.-słowac. granica biegnie zgodnie z przebiegiem granicy pol.-czechosłowackiej i czechosłowacko-niem. z 1937 (z niewielkimi poprawkami wg umowy z 13 VI 1958, potwierdzona w układzie z 1991 między Polską a Czes. i Słow. Rep. Federacyjną o dobrym sąsiedztwie, solidarności i przyjacielskiej współpracy). W 1991, po rozpadzie ZSRR, Polska graniczy na północy i wschodzie z Rosją, Litwą, Białorusią i Ukrainą; rozpad ZSRR i powstanie nowych państw nie wpłynęły na zmianę przebiegu granicy państwa. Przekroczenie granicy państwa w Polsce jest dozwolone na podstawie właściwych dokumentów i przez przejścia graniczne; dla ochrony granicy państwa ustanowiono pas drogi granicznej (15 m szer.), strefę nadgraniczną (15 km, obszar gmin przylegający do granicy państwa); na obszarach tych obowiązują specjalne przepisy administracyjne.
