gończe psy
 
Encyklopedia PWN
gończe psy,
grupa ras psów myśliwskich odszukujących, goniących i napędzających zwierzynę na strzał myśliwego;
w pogoni za zwierzyną posługują się węchem, a jej odnalezienie oznajmiają charakterystycznym szczekaniem, tzw. graniem (odróżnia je to od chartów, które gonią zwierzynę bezgłośnie, posługując się wzrokiem); psy gończe pochodzą z zachodniej Azji i Egiptu, do Europy sprowadzone jeszcze w starożytności, były używane do napędzania zwierzyny w sieci oraz do konnych polowań; po wynalezieniu broni palnej zadaniem psów gończych było napędzanie zwierzyny na strzał myśliwego; najpopularniejsze rasy psów gończych: beagle, bloodhound oraz pies gończy słowacki, ogar polski; do psów gończych zalicza się także basetyjamniki.
zgłoś uwagę
Ilustracje
Bloodhound rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Beagle rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Basset hound rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Jamnik szorstkowłosy rys. M. Żuk/Archiwum Ilustracji WN PWN SA © Wydawnictwo Naukowe PWN
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia