główny kompleks zgodności tkankowej, ang. major histocompatibility complex (MHC),
zespół genów zlokalizowanych u człowieka w 6. chromosomie, programujących osobniczo-swoiste sekwencje aminokwasowe polipeptydów, które tworzą na powierzchni komórek system sygnalizacji pozwalający na rozróżnienie przez rozpoznające komórki układu odpornościowego (głównie limfocyty T) pomiędzy antygenami własnymi i obcymi;
główny kompleks zgodności tkankowej
Encyklopedia PWN
u człowieka produktem genów MHC są antygeny układu HLA, początkowo zidentyfikowane na powierzchni leukocytów, a następnie także na powierzchni innych komórek organizmu.
