generacja harmonicznych światła

generacja harmonicznych światła, powielanie częstości światła,

wytwarzanie z promieniowania laserowego o częst. podstawowej (ω) promieniowania o częst. będących wielokrotnością częst. podstawowej (2ω, 3ω, ... , nω );

zjawisko występuje przy przechodzeniu wiązki światła o dużym natężeniu przez nieliniowy ośrodek opt., np. kryształ fosforanu potasu i tytanu; natężenie promieniowania n-tej harmonicznej jest proporcjonalne do n-tej potęgi natężenia promieniowania o częst. podstawowej (prawo to nie jest spełnione dla wielkich natężeń); g.h.ś. w odpowiednich kryształach nieliniowych jest powszechnie stosowana do przetwarzania częst. promieniowania laserowego (z wydajnością sięgającą 90%); wykorzystuje się ją także w pomiarach najkrótszych impulsów promieniowania (o czasach trwania 10⁻¹²–10⁻¹⁵ s). Najwyższe stopnie powielenia częst., choć z niewielką wydajnością, osiąga się w ośrodkach gazowych, co może mieć zastosowanie w konstrukcji spójnych źródeł promieniowania rentgenowskiego. Pierwszą generację drugiej harmonicznej światła uzyskał 1961 P.A. Franken dla promieniowania lasera rubinowego (dł. fali promieniowania podstawowego λ = 694,2 nm).