fotoplastykon
 
Encyklopedia PWN
fotoplastykon
[gr.],
urządzenie widowiskowe umożliwiające indywidualne oglądanie stereoskopowych obrazów fot. (stereoskopia), popularne na przeł. XIX i XX w.;
jego podstawową część stanowi wielki drewniany bęben, wokół którego znajdują się 22 miejsca dla widzów — każdy z nich przez podwójny okular ogląda program złożony z 48 zdjęć (dzięki stereoskopii osiąga się efekt trójwymiarowości obrazów); jedynym oryginalnym, obecnie udostępnionym f., jest f. warszawski, w którego zbiorach znajduje się ok. 3500 przezroczy, ułożonych w 71 programach (m.in. Kronika Warszawy trzech pokoleń 1895–1965).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia