fotograficzne dziennikarstwo
 
Encyklopedia PWN
fotograficzne dziennikarstwo, fotożurnalizm,
kierunek w fotografii eur. i amer., będący połączeniem dziennikarstwa i fotografii;
ukształtowany na gruncie eur. modernizmu lat 20., opierał się na poglądach lewicowych; rozwijał się w Niemczech (pisma: „Berliner Illustrierte Zeitung”, „Münchner Illustrierte Presse” — E. Salomon, F. Man, W. Weber), Wielkiej Brytanii („Weekly Ilustrated”, „Picture Post” — T. Gidal, B. Hardy), USA („Life” — A. Eisenstaedt, „Look”), Francji („Vu” — A. Kertész, G. Krull, Brassadi, R. Capa), Szwajcarii („Zürchner Illustrirte” i „Du” — W. Bischof); szczyt rozwoju osiągnęło w latach 50. (wystawa przygotowana przez E. Steichena — Rodzina człowiecza), a także w latach 60. i 70. (wystawy K. Pawka); w latach 70. dotychczasowe funkcje dziennikarstwa fotograficznego przejęła telewizja; dziennikarstwo fotograficzne w Polsce rozwijało się w latach 50. i 60. („Świat i Polska”) oraz 70. i 80.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia