fonendoskop

fonendoskop

[gr. phōnḗ ‘głos’, ‘dźwięk’, éndon ‘wewnątrz’, skopéō ‘patrzę’],

prosty przyrząd diagnostyczny służący do osłuchiwania serca, płuc i dróg oddechowych, najbardziej rozpowszechnione wśród lekarzy narzędzie medyczne;

składa się z płytkiego, okrągłego pudełka, przykrytego cienką membraną, z którego wychodzą 2 elastyczne rurki zakończone tzw. oliwkami, umieszczanymi w uszach lekarza i lekko dociskanymi płaską sprężyną. Badanie za pomocą f. polega na szczelnym przyłożeniu membrany do powierzchni ciała pacjenta w okolicy źródła dźwięku (serca lub płuc), a następnie osłuchiwaniu i ocenie stopnia prawidłowości tych dźwięków. Rurki spełniają rolę przewodnika akustycznego, izolując jednocześnie badającego od zakłócających dźwięków pochodzących z otoczenia. Dawniej do osłuchiwania stosowano stetoskop — przyrząd w kształcie wydłużonego lejka, którego węższy koniec, zakończony krążkiem z otworem pośrodku był przykładany do ucha osłuchującego lekarza, a szerszy — do powierzchni ciała pacjenta. Dziś stetoskopy są używane jedynie w położnictwie do osłuchiwania tętna płodu przez powłoki brzuszne ciężarnej.