epimanika
w Kościele obrządku wschodniego część liturgicznego stroju biskupów i kapłanów;
[gr. epí ‘na’, łac. manica ‘rękaw’],
epimanika
Encyklopedia PWN
sztywne mankiety nakładane na rękawy sticharionu, zdobione haftem; w Bizancjum udokumentowane od X w., wywodzą się prawdopodobnie z mankietów stroju świeckiego lub rękawic, które wkładał cesarz przed liturgią eucharystyczną; według komentatorów liturgii epimaniki symbolizują więzy, którymi w czasie męki skrępowano ręce Chrystusa.
