eblaicki język

eblaicki język,

najstarszy język semicki; język starożytnego miasta-państwa Ebla (obecnie Syria);

używany w 2. połowie III tysiąclecia p.n.e.; wiąże się go z grupą północno-zachodnio-semicką lub wschodniosemicką albo też stawia na pograniczu obu tych grup; j.e. został odkryty w latach 70.; obecny stan badań nie pozwala na jednoznaczne określenie jego pozycji w semickiej rodzinie językowej; zapisany pismem klinowym.