dźiwa

dźiwa

[sanskr. jīva],

w myśli indyjskiej:

1) istota żywa, z natury obdarzona świadomością i duszą (np. ludzie, zwierzęta, bogowie, demony), choć — gł. w dźinizmie i hinduizmie — może nie posiadać zdolności poruszania się (np. rośliny, nasiona, minerały, woda, ogień);

2) dusza (atman), wieczna zasada ożywiona i podmiot poznawczy odradzający się w kręgu wcieleń (sansara) na różnych szczeblach egzystencji; ponieważ dź. jest bytem rozciągłym, naczelnym nakazem etycznym jest niekrzywdzenie istot żywych (ahinsa).