dziesięcina Saladyna
 
Encyklopedia PWN
dziesięcina Saladyna, Saladin tithe, dîme Saladine,
jednorazowy podatek nałożony 1188 przez królów: Anglii, Henryka II, i Francji, Filipa II Augusta, w wysokości dziesiątej części wartości dóbr ruchomych i dochodów pieniężnych, przeznaczony na zorganizowanie III krucjaty;
biskupi mogli ekskomunikować osoby uchylające się od podatku i od udziału w krucjacie (1189–92); tradycyjnie poddani sami szacowali (pod przysięgą) swój majątek i wpłacali dziesięcinę, jednak po raz pierwszy wprowadzono kontrolę tych szacunków — w przypadkach wątpliwych — przez specjalne ławy przysięgłych.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia