dysforia
med. objaw zaburzeń psychicznych;
[gr. dysphoréō ‘źle znoszę’],
dysforia
Encyklopedia PWN
obniżenie nastroju, w którym ujemny ton emocjonalny (przygnębienie, smutek, rozpacz) zyskuje silne zabarwienie gniewem, złością, rozdrażnieniem; często towarzyszy temu poczucie krzywdy doznanej od ludzi, wydarzeń lub losu, wyrażanej w płaczliwości, dramatycznych gestach niechęci i rozżalenia oraz nierzadko w słownych lub czynnych działaniach agresywnych wobec przedmiotów, osób lub samego siebie (samouszkodzenia, usiłowania samobójcze); występuje w wielu zaburzeniach org. i reaktywnych.
