druk nutowy

druk nutowy,

odmiana druku wykorzystywana do powielania zapisu utworów muzycznych.

Perfekcję w druku tą metodą (przy użyciu czcionek) osiągnął włoski drukarz O. dei Petrucci, uważany za twórcę druku nutowego (wykonane przez niego 1501 druków nutoweych zostały uznane za arcydzieła); 1527 francuski drukarz P. Attaingnant zastosował druk jednorazowy, używając czcionek ze znakami nuty i należącym do niej wycinkiem pięciolinii, a 1755 niemiecki wydawca J.G.I. Breitkopf zastosował czcionki ze znakami bardzo drobnych części nut i pięciolinii; w XVI–XVII w. do drukowania wykorzystywano też miedzioryty, w XIX w. — litografię i klisze kreskowe; obecnie wykonuje się druki nutowe stosując elektroniczne systemy fotoskładowe oraz metodę offsetową.