dobra tabularne
 
Encyklopedia PWN
dobra tabularne, własność tabularna, dobra dominikalne,
dobra ziemskie w Galicji, od których płacono podatek, tzw. dominikalny, z których właścicielom służyły przywileje feudalne (jurysdykcja dominialna, władza policyjna, prawo do świadczeń pańszczyźnianych);
z dobrami tabularnymi (gruntami dominikalnymi) wiązały się — oparte na dawnych zwyczajach i przywilejach — dominikalne prawa propinacji, mlewa i rybołówstwa; grunty mogły nabywać tylko osoby, które miały potwierdzoną przynależnośc do stanu szlacheckiego oraz — wyjątkowo — mieszczanie uprzywilejowanego m. Lwowa; od 1780 grunty dominikalne zostały objęte systemem ksiąg Tabuli Krajowej (ksiąg hipotecznych ziemian), stąd po reformach uwłaszczeniowych 1848 przyjęto dla nich nazwę własności tabularnej; dobra tabularne były wyodrębnione pod względem adm., tworząc obszary dworskie, ich właściciele zaś należali do osobnej kurii wyborczej; 1852–66 dobra tabularne stanowiły ok. 42% obszaru Galicji, 1902 — ok. 37%.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia