dietylowy eter

dietylowy eter, eter etylowy, pot. eter, C₂H₅OC₂H₅,

związek organiczny;

bezb. ciecz o charakterystycznym, odurzającym zapachu i działaniu narkotycznym; temperatura topnienia –116°C, temperatura wrzenia 34,5°C (b. lotny); bardzo łatwo palny, mieszanina par eteru dietylowego i powietrza jest silnie wybuchowa; e.d. słabo miesza się z wodą, miesza się z rozpuszczalnikami org.; rozpuszcza większość substancji org.: tłuszcze, woski, żywice, alkaloidy; otrzymywany przez katalityczne odwodnienie alkoholu etylowego; jest jednym z najstarszych stosowanych w medycynie środków usypiających (po raz pierwszy wykorzystany 1846 przez stomatologa amer. W.F.G. Mortona); obecnie — z powodu niekorzystnych objawów ubocznych, długiego okresu wydalania z organizmu oraz toksycznego działania tworzących się w nim nadtlenków, nie jest stosowany do narkozy. Dawniej szeroko wykorzystywany jako rozpuszczalnik; obecnie zastępuje się go bezpieczniejszymi rozpuszczalnikami. Jako substancja o stosunkowo dużym cieple parowania i niskiej temperaturze wrzenia jest stosowany w chłodnictwie do uzyskiwania niskich temperatur (do –80°C).