diemat
 
Encyklopedia PWN
diemat,
jednostka miary powierzchni gruntu;
używana w średniowieczu w Niderlandach i wschodniej Fryzji przy kolonizacji terenów bagiennych; wielkość zróżnicowana lokalnie, ok. 1 ha pow., mierzona prętem o dł. 16 stóp; w XVIII w. mierzona prętem reńskim o dł. 12 stóp (ok. 0,56–0,58 ha).
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia