dializa
fiz., chem. proces rozdzielania substancji, w którym wykorzystuje się różnice w szybkości dyfuzji jonów i/lub cząsteczek przez przegrody (błony) półprzepuszczalne
[gr. diálysis ‘rozdzielenie’],
dializa
Encyklopedia PWN
sprawność i szybkość procesu można zwiększyć stosując stałe pole elektr. (tzw. elektrodializa). D. prowadzi się w urządzeniu zw. dializatorem, zawierającym zbiornik wykonany w całości z materiału stanowiącego błonę półprzepuszczalną (np. folia z tworzywa sztucznego, pęcherz zwierzęcy) lub mający dno albo ściany boczne z takiego materiału; zbiornik wypełnia się oczyszczanym roztworem koloidalnym i umieszcza w większym naczyniu zawierającym czysty rozpuszczalnik (np. wodę destylowaną), do którego przenikają zanieczyszczenia, dążąc do wyrównania stężeń w obu naczyniach. Dializa służy najczęściej do oczyszczania roztworów koloidalnych; stosuje się ją w przemyśle farm. do oczyszczania niektórych leków, surowic, w przemyśle chem., w medycynie (np. przy ostrej niewydolności nerek). Po raz pierwszy d. zastosował 1861 Th. Graham do oczyszczania koloidów.
