daktyloskopia

daktyloskopia

[gr. dáktylos ‘palec’, skopéō ‘oglądam’],

najstarszy i podstawowy dział techniki kryminalistycznej zajmujący się identyfikacją człowieka na podstawie charakterystycznych cech rysunku listewek skórnych (linii papilarnych) na opuszkach (brzuścach) palców rąk.

Konfiguracje te (wzory daktyloskopijne) są trwałe i u każdego człowieka odmienne; daktyloskopuje się osoby podejrzane o dokonanie przestępstw i rejestruje ich odbitki palców. Bezpośredni wpływ na zastosowanie daktyloskopi w praktyce śledczej wywarł ang. przyrodnik F. Galton; 1892 opublikował pracę Fingerprints, w której udowodnił 3 podstawowe prawa daktyloskopii oraz wprowadził zasady klasyfikacji 10-palcowej. Ekspertyza daktyloskopijna polega na badaniu, czy w 2 odbitkach, dowodowej i porównawczej, pochodzącej od osoby podejrzanej, występują cechy linii papilarnych zgodne ze sobą pod względem rodzaju, konfiguracji i położenia. Daktyloskopia znajduje zastosowanie w pracy służb śledczych, a także w innych dziedzinach, np. w obrocie bankowym.