cykladzka sztuka,
sztuka epoki brązu na wyspach archipelagu Cyklady (egejska sztuka);
cykladzka sztuka
Encyklopedia PWN
z ośr. m.in. na Syros (ob. Siros), Naksos, Milos; budownictwo: ufortyfikowane nadmor. osady (Keos; ob. Kea) i miasta (Kaladriani na Syros) z domami w zasadzie na planie prostokąta, najstarsza świątynia (23 m × 6 m) w kręgu egejskim z XVII w. p.n.e. (Keos); groby: m.in. szybowe (Syros), komorowe (Milos, Mikonos) i tolosowe (Syros); rzeźba: 2500–1900 p.n.e. gł. marmurowe figurki nagich kobiet (wys. 0,5–1,5 m), o uproszczonych kształtach (tzw. idole), wyjątkowo muzykantów (np. fletnista i harfista z Keos); rzadko występowały duże (wys. 1,00–1,70 m) posągi (kultowe?) z gliny (XV w. p.n.e., Keos); w II tysiącl. p.n.e. silny wpływ sztuki kreteńskiej: ceramika malowana, wzorowana na wazach Kamares, pałac w typie megaronu (Filakopi na Milos) i domy zdobione wielkimi malowidłami ściennymi (Akrotiri na wyspie Thira).
