chronaksja
fizjol. miara pobudliwości nerwów i mięśni;
[gr. chrónos ‘czas’, axía ‘wartość’],
chronaksja
Encyklopedia PWN
pomiaru dokonuje się chronaksjometrem w dwóch etapach: najpierw określa się reobazę, czyli najmniejsze natężenie prądu niezbędne do wywołania reakcji (np. skurczu mięśnia) przy zamknięciu obwodu elektrycznego na stałe; w drugim etapie prąd równy reobazie podwaja się i określa najkrótszy czas jego działania potrzebny, by pojawiła się taka sama reakcja; czas ten, wyrażony w milisekundach, czyli chronaksja, jest tym krótszy, im większa jest pobudliwość badanego narządu; wydłużenie chronaksji występuje np. w zmęczeniu mięśnia i świadczy o obniżeniu pobudliwości; metodę badania chronaksji wprowadził 1921 L. Lapicque.
