chłopi-robotnicy
 
Encyklopedia PWN
chłopi-robotnicy,
pojęcie stosowane po II wojnie światowej na określenie chłopów, którzy łączyli posiadanie gospodarstw rolnych ze stałą pracą w przemyśle i usługach;
ich powstanie było związane z dużym niedoborem siły roboczej w przemyśle w okresie industrializacji w krajach komunistycznych, przy równocześnie niskich dochodach ludności rolniczej; na ogół byli zatrudniani jako robotnicy niewykwalifikowani, a uzyskiwane przez nich dodatkowe dochody pozwalały na poprawę warunków życia, w Polsce po 1956 również na znaczne inwestycje we własnych gospodarstwach; zaangażowanie mężczyzn w przemyśle powodowało trudności w produkcji rolnej, która w poważnym stopniu obciążała kobiety i starszych mężczyzn; chłopi-robotnicy zanikli jako zjawisko masowe po 1989.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia