chazan

chazan

[hebr., ‘kantor’],

w judaizmie, w starożytności urzędnik gminy pełniący różne funkcje; m.in. w synagodze wyjmował zwój Tory z szafy ołtarzowej (aron ha-kodesz), trąbił, by oznajmić nadejście szabatu;

w okresie gaonów (VII–IX w.) ch. stał się urzędnikiem synagogalnym, który musiał znać całość liturgii judaistycznej, umieć śpiewać responsoria, recytować poezję liturgiczną; w średniowieczu pozycja ch. znacznie wzrosła, funkcję tę pełnili także wybitni rabini; obecnie do zadań ch. należy prowadzenie modlitwy w czasie nabożeństw publicznych, odmawianie na zmianę z wiernymi responsoryjnych części liturgii; ch. powtarza na głos amidę po jej cichym wygłoszeniu przez wiernych; wymaga się od niego doskonałej znajomości liturgii, uzdolnień wokalnych, bycia żonatym, noszenia brody.