celostat

celostat

[łac. coelum ‘niebo’, gr. statós ‘umocowany’],

układ 2 płaskich zwierciadeł umożliwiający obserwację dowolnego obszaru nieba za pomocą nieruchomej lunety;

na ogół jedno zwierciadło pozostaje nieruchome, natomiast drugie, poruszane mechanizmem zegarowym, obraca się dookoła osi leżącej w jego płaszczyźnie (prędkość kątowa tego ruchu jest równa połowie prędkości poruszającego się po niebie badanego obiektu); c. ma zastosowanie gł. w heliofizyce, zwykle przy dużych instrumentach, które ze względu na rozmiary bardzo trudno byłoby poruszać mechanizmem zegarowym.