cantares de gesta
hiszp. poematy rycerskie, wywodzące się z tradycji ustnej średniow. Kastylii;
[kantạres de hẹsta],
cantares de gesta
Encyklopedia PWN
forma lud. epopei o szlachetnych bądź haniebnych czynach przodków, przeznaczona pierwotnie do śpiewu lub melorecytacji; konsolidując więzi społ. i budując tożsamość nar. Hiszpanów na gruncie wspólnie przeżywanych patriotycznych uniesień, budziły poczucie dumy z własnej historii i przez stulecia zapładniały zbiorową wyobraźnię oraz literaturę (m.in. romance); c. de g., odmiennie niż fr. chansons de geste, wyróżniają się większą wiernością faktom, realizmem opisów, surowym i oszczędnym stylem, ich wersyfikacja jest nieregularna, a rymy — asonansowe; do czasów obecnych zachowały się jedynie Pieśń o Cydzie, fragmenty Cantar de Roncesvalles i Leyenda de los siete infantes de Lara (całość zrekonstruował R. Menéndez Pidal) oraz XIV-wieczna przeróbka zaginionych Mocedades de Rodrigo.
