bożogrobcy, Kanonicy Regularni Stróże Świętego Grobu Jerozolimskiego, łac. Fratres Cruciferi Dominici Sepulchri Hierosolymitani, Canonici Regulares Custodes Sanctissimi Sepulchri Hierosolymitani, w Polsce miechowici,
zakon utworzony 1099 przez Godfryda z Bouillon lub Baldwina I w celu opieki nad Św. Grobem w Jerozolimie; wspólnota zawiązała grupę świeckich rycerzy i duchownych.
bożogrobcy
Encyklopedia PWN
1114 Arnulf z Rohez nadał im regułę św. Augustyna; zatwierdzony przez papieży: Kaliksta II (1122), Honoriusza II (1128), Celestyna II (1143); od XIII w. wyłącznie w Europie; gł. formy działalności — duszpasterstwo, ze szczególnym ukierunkowaniem na kult męki Pańskiej oraz Grobu Chrystusa, szpitalnictwo, a w końcowym okresie istnienia — szkolnictwo; do Polski sprowadzeni 1163 przez Jaksę z Miechowa i osadzeni w Miechowie; klasztorowi miechowskiemu podlegały wszystkie placówki w Polsce z wyjątkiem domów śląskich; zakon przyczynił się do rozprzestrzenienia zwyczaju strojenia wielkanocnych grobów Pańskich; 1819 kasata wszystkich klasztorów; do tradycji miechowitów nawiązał prymas A. Hlond, powołując 1932 zgromadzenie chrystusowców dla duszpasterstwa emigracji; zabytki architektury sakralnej, gł. barok. (Miechów, Nysa, Przeworsk).
