borówka, Vaccinium,
rodzaj roślin z rodziny wrzosowatych;
borówka
Encyklopedia PWN
ok.150 gat. krzewów i krzewinek, występujących gł. na półkuli północnej (w Azji, Ameryce Północnej i Środkowej, Europie, na Maderze, Azorach, Hawajach i Wyspach Japońskich), głównie w widnych lasach, na torfowiskach i bagnach; liście zimozielone lub sezonowe; kwiaty zwykle dzwonkowate, ułożone pojedynczo lub w gronach; owocem soczysta lub mączysta jagoda; w Polsce 3 gat. rodzime: borówka czarna (czarna jagoda, czernica, jagodzina, borowina, V. myrtillus), pospolita w całym kraju, o liściach opadających na zimę i jagodach czarnych, pokrytych nalotem; borówka brusznica (borówka czerwona, ludowa gogodza, borownik, gruszpan, kamioneczka, kwaśnica, V. vitis-idea), niska krzewinka, występująca w całym kraju w borach i na torfowiskach wysokich, o liściach zimozielonych, z podwiniętym brzegiem i czerwonych jagodach; owoce obu gat. są bogate w wit. A, C i P, spożywa się je na surowo i w przetworach. Na torfowiskach wysokich i w wilgotnych borach rośnie borówka łochynia (borówka bagienna, pijanica, V. uliginosum), o sinozielonych, opadających na zimę liściach i sinoczarnych, z białawym miąższem, bogatych w witaminy owocach; są one pokryte trującym pyłkiem bagna (zwykle rosną razem), który ma działanie odurzające (stąd nazwa — pijanica). Gatunkiem uprawianym w Polsce jest głównie borówka wysoka, V. corymbosum, wprowadzona do uprawy na pocz. XX w.; współczesne odmiany borówki wysokiej wywodzą się z 3 gat. amerykańskie: V. corymbosum, V. australe, V. angustifolium; są to krzewy wysokość do 3 m, dobrze rosnące na glebach kwaśnych, próchniczych i wilgotnych; w Polsce borówka wysoka jest ceniona zwłaszcza w ogrodach amatorskich, główne odmiany: ‘Early Blue’, ‘Patriot’, ‘Weymouth’, ‘Bluecrop’, ‘Darrow’, ‘Herbert’.
