barwierskie rośliny

barwierskie rośliny,

rośliny należące do różnych rodzin, zawierające substancje barwne (barwniki) zaliczane do różnych grup związków org., nieraz o bardzo skomplikowanej budowie;

barwniki roślinne występują we wszystkich organach, np. rezeda żółta, bądź tylko w niektórych, np. w korzeniach marzanki barwierskiej (barwnik purpurowy), pędach kocanek piaskowych, kłączach kosaćca żółtego, korzeniach berberysu zwyczajnego, kwiatach knieci błotnej (żółty), kwiatach bławatka (niebieski), owocach kaliny koralowej, owocach bzu czarnego (czerwony), korze dębów (brunatny i czarny), liściach pokrzywy zwyczajnej, korze czeremchy zwyczajnej (zielony); z roślin obcego pochodzenia, np. liście lawsonii dają barwnik czerwony lub żółty (henna); korzenie kurkumy (żółty); drewno akacji, Acacia catechu (oliwkowy, zielony, brunatny, czarny); do najdawniejszych roślin barwierskich należy m.in. indygowiec (z liści barwnik niebieski — indygo), używany dawniej do barwienia bawełny; ze znanych ponad 2 tys. gatunków roślin barwierskich wykorzystuje się obecnie tylko nieliczne, m.in. w przemyśle spoż., perfumeryjnym oraz do barwienia skóry, drewna, tkanin, kilimów, dywanów i strojów ludowych.