banking principle
 
Encyklopedia PWN
banking principle
[bạ̈ŋkıŋ prı̣nsəpəl; ang., ‘bankowa zasada’] Wymowa,
ekon. zasada emitowania pieniądza głosząca, że nie należy ustalać sztywnych granic dla emisji banknotów i że pomiędzy ilością pieniądza w obiegu i jego wartością nie ma ścisłego związku (z zastrzeżeniem, że istnieje wymienialność banknotów na złoto).
Banking principle głosiła w 1. połowie XIX w. grupa ekonomistów angielskich określana jako banking school [‘bankowa szkoła’]; główni przedstawiciele: Th. Tooke i J. Fullarton.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia