balijski hinduizm

balijski hinduizm,

synkretyczna religia mieszkańców wyspy Bali (Indonezja), w której lokalne wierzenia animistyczne przemieszały się z elementami hinduizmu, buddyzmu mahajany i tantryzmu;

istnienie wielu sekt i silny ruch monastyczny poprzedziły wyłonienie się w XIV–XIX w. odrębnej religii, czyli hinduizmu balijskiego, uznawanej obecnie za jedną z 5 oficjalnych religii Indonezji; do najbardziej charakterystycznych cech hinduizmu balijskiego, określanego przez wyznawców Agama Tirtha [‘religia świętej wody’], należą: kult świętej wody, trans jako sposób kontaktu z bogami i przodkami, rytuał inscenizowania walk między Dobrem (Barong) i Złem (Rangda), rozbudowany ceremoniał pogrzebowy, kult świętej góry Agung (odpowiednik hinduskiej góry Meru), rozbudowana struktura instytucji kapłańskiej (pedanda — kapłan świecki lub buddyjski, sengguhu — kapłan wisznuicki, pemanngku — kapłan wioskowy).