azbest
włókniste skupienia minerałów z grupy serpentynów lub amfiboli, dające się tkać i spilśniać;
[gr., ‘nie dający się ugasić’],
azbest
Encyklopedia PWN
azbest chryzotylowy (serpentynowy) tworzy żyły w serpentynitach; jest zbudowany z giętkich włókien o średnicy do 0,1 µm, długości do 10 cm; temperatura topnienia 1500–1550°C; źle przewodzi ciepło i elektryczność, jest odporny na działanie czynników chemicznych, także na ścieranie. Azbest amfibolowy (np. aktynolitowy, tremolitowy) ma budowę podobną do azbestu chryzotylowego, lecz charakteryzuje się dłuższymi włóknami (do 30 cm) i niższą temperaturą topnienia (1350°C); ma znacznie mniejsze znaczenie gospodarcze. Azbest (głównie chryzotylowy) był do niedawna powszechnie używany do wyrobu tkanin ogniotrwałych, materiałów filtracyjnych, farb ogniotrwałych, okładzin hamulcowych, materiałów izolacyjnych (np. eternit; azbestocement), lekkich materiałów budowlanych (tzw. płyty azbestocementowe). Odkrycie chorobotwórczego (azbestoza), a zwłaszcza rakotwórczego działania wdychanych włókien azbestu, spowodowało ograniczenie jego zastosowań i spadek wydobycia. Złoża azbestu chryzotylowego występują w Kanadzie (największe na świecie, głównie w prowincji Quebec), także w Rosji, Kazachstanie, USA, RPA i in.; w Polsce azbest chryzotylowy jest spotykany w niewielkich ilościach na Dolnym Śląsku; azbest amfibolowy występuje głównie w RPA, Zimbabwe, Rosji.
