tekstura krystaliczna

tekstura krystaliczna,

uprzywilejowana wzajemna orientacja przestrzenna krystalitów w materiale polikrystalicznym (polikryształ);

powstaje podczas krystalizacji, odlewania, ciągnienia i ściskania materiałów; występuje np. we włóknach azbestu, drutach i blachach metalowych, materiałach org.; rozróżnia się m.in. t.k.: osiowe, wykazujące uprzywilejowaną orientację krystalitów względem pewnego kierunku, i płaskie — względem pewnej płaszczyzny. W drutach ciągnionych krystality układają się w taki sposób, że pewien kierunek krystalograficzny (prosta sieciowa) w krystalitach jest w przybliżeniu równoległy do osi drutu; w blachach walcowanych uprzywilejowany kierunek krystalograficzny krystalitów jest równoległy do kierunku walcowania, a uprzywilejowana płaszczyzna sieciowa — równoległa do powierzchni blachy; w materiale polimerowym t.k. może np. powstać pod wpływem rozciągania — bezładnie ułożone obszary krystal. uzyskują orientację zależną od kierunku przykładanych sił. Powstawanie t.k. ma wpływ na właściwości materiałów, m.in. na wytrzymałość i twardość metali.